إِرْمِيَ 2:25 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا25 كٜىٰ إِسْرَٰٓءِيلَ، كَدَ كِغُدُ حَرْ تَاكَلْمَنْ ڧَڢَاڢُنْكِ سُثِنْيٜىٰ، حَرْ مَڧُواْڠُورُوانْكِ يَبُوشٜىٰ سَبُواْدَ بِنْ وَطَنْسُ أَلُّواْلِ؞ عَمَّا كِنْ ثٜىٰ، ‹إِنَا! بَذَنْ عِيَ دَيْنَ بِنْسُبَ! غَمَا إِنَ سُوانْسُ، سُو كُوَ ذَنْبِے!› Faic an caibideil |
يَمِيڧَ هَدَايُ غَ غُمَكَنْ دِمَشْڧُ وَطَنْدَ سُكَثِ شِ دَ يَاڧِ؞ غَمَا يَثٜىٰ «سَبُواْدَ وَطَنَّنْ غُمَكَنْ سُنْ تَيْمَكِ سَرَاكُنَنْ سُورِيَ حَرْ سُكَثِ نِے عَيَاڧِ، نِے مَا ذَنْ مِيڧَ مُسُ هَدَايَ دُواْمِنْ سُتَيْمَكٜىٰنِ، نِے مَا؞» عَمَّا أَمَيْمَكُوانْ تَيْمَكُوانْسَ، سَيْ سُكَ جَٰوُاْ هَلَّكَ دَشِے دَ دُكَنْ إِسْرَٰٓءِيلَ؞
حَڧِيڧَ، ذَامُ عَيْكَتَ دُكَنْ أَبِنْدَ مُكَيِ ضَنْڟُوَا ذَامُيِ؞ ذَامُ مِيڧَ هَدَايُ غَ صِڢَّرْ أَلِّيَرْ نَنْ سَرَوْنِيَرْ سَمَ؞ ذَامُ مِيڧَ مَتَ هَدَايُ نَأَبِنْ شَا كَمَرْ يَدَّ مُكَ سَابَايِ أَغَرُضُوً يَهُودَ دَ عَتِيتُنَنْ عُرُوشَلِيمَ، مُو دَ كَاكَنِّنْمُ دَ سَرَاكُنَنْمُ دَ شُوغَبَنِّنْمُ؞ أَ لُواْكَثِنْ كُوَ مُنَدَ عَبِنْثِ عَيَلْوَثٜىٰ، مُكَيِ أَرْزِڧِ، بَابُوَتَ وَهَلَ؞