إِرْمِيَ 2:2 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا2 إِنْتَڢِے إِنْيِ شٜىٰلَرْ سَڧُواْنَّنْ عَكُنّٜىٰنْ مُتَنٜىٰنْ عُرُوشَلِيمَ؞ إِنْجِ يَهْوٜىٰهْ، «نَا تُنَ دَ أَمِنْثِنْكِ تَلُواْكَثِنْ ڧُرُثِيَرْكِ، دَ ڧَوْنَرْكِ كَمَرْ تَأَمَرْيَ مَيْ ڧَوْنَرْ أَنْغُوانْتَ، يَدَّ كِكَ بِينِ أَدَاجِ، عَڧَسَرْدَ بَعَيِ شُوكَ عَثِكِيبَ؞ Faic an caibideil |
إِنْجِ يَهْوٜىٰهْ، «دَنَتَرَرْ دَ إِسْرَٰٓءِيلَ تَغَمْشٜىٰنِ كَمَرْ يَدَّ عَكَ تَرَرْ دَ إِنَبِے أَدَاجِ؞ نَغَ كَاكَنِّنْسُ كَمَرْ نُونً ڢَارِ نَیَیَنْ ٻَوْرٜىٰ أَ لُواْكَثِنْ ڢَرْكُوانْ نُونَنْسُ؞ عَمَّا دَ سُكَ كَيْ بَعَلْ ڢٜىٰيُوارْ، سُكَ كٜىٰٻٜىٰ كَنْسُ غَ أَبِنْ كُنْيَرْ نَنْ بَعَلْ؞ سُكَ ذَمَ أَبِنْ ڧَظَنْتَا كَمَرْ غُنْكِنْ دَسُكٜىٰ ڧَوْنَ؞