إِرْمِيَ 2:13 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا13 غَمَا مُتَنٜىٰنَ سُنْ عَيْكَتَ مُغُنْتَا إِرِ بِيُ، سُنْڧِينِ، نِے دَ نَكٜىٰ مَٻُٻُّغَرْ ضُوَ مَيْ بَادَ رَيْ؞ سُنْ حَڧَ وَكَنْسُ تَڢْكُنَنْ ضُوَ، تَڢْكُنَنْ دَسُكٜىٰ أَڟَڟَّٰغُ، بَسُ عِيَ رِڧٜىٰ ضُوَبَ؞ Faic an caibideil |
سَيْ مُتُمِنْ يَكُواْمُواْ دَنِے ذُوَا بَاكِنْ ڧُواْڢَرْ هَيْكَلِنْ، ثَنْ نَغَ ضُوَ يَنَ ٻُلْٻُلُّواْوَ دَغَ ڧَرْڧَشِنْ بَاكِنْ ڧُواْڢَرْ هَيْكَلِنْ ذُوَا وَجٜىٰنْ غَبَسْ، غَمَا هَيْكَلِنْ يَنَ ڢُسْكَنْتَرْ غَبَسْ؞ ضُوً يَنَ ڢِتُواْوَ دَغَ غٜىٰڢٜىٰنْ كُدُ نَبَاكِنْ ڧُواْڢَرْ هَيْكَلِنْ، يَنَ غَنْغَرُواْوَ أَغٜىٰڢٜىٰنْ كُدُ نَبَغَدٜىٰنْ؞