إِرْمِيَ 19:2 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا2 كَتَڢِے ݣُورِنْ طَنْ هِنُّوامْ، وُرِنْ شِغَ ڧُواْڢَرْ كَسْكُواْ؞ أَوُرِنْ سَيْ كَيِ شٜىٰلَرْ مَغَنَرْ دَ ذَنْ ڢَطَا مَكَ؞ Faic an caibideil |
يَثٜىٰ إِنْتَڢِے إِنْيِ شٜىٰلَرْ وَطَنَّنْ كَلْمُواْمِ إِنَ ڢُسْكَنْتَرْ أَرٜىٰوَ، إِنْثٜىٰ، «إِنْجِ يَهْوٜىٰهْ، يَا كٜىٰ إِسْرَٰٓءِيلَ مَرَرْ أَمِنْثِ، كِدَاوُاْ غَرٜىٰنِ، بَذَنْ ثِيغَبَدَ دُوبَنْكِ دَ ڢُسْكَرْ ڢُشِيبَ، غَمَا نِے مَيْ ڧَوْنَ مَرَرْ ثَنْجَاوَانٜىٰ، بَذَنْيِ تَڢُشِے دَكٜىٰ حَرْ أَبَدَابَ؞ نِے يَهْوٜىٰهْ نَا ڢَطَا؞