إِرْمِيَ 18:12 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا12 عَمَّا ذَاسُثٜىٰ، ‹بَا أَمْڢَانِ مُڠَرَ حَنْيَرْمُ! ذَامُثِيغَبَ دَ بِنْ رَعَيِنْمُ، كُواْوَنّٜىٰنْمُ ذَيْبِے تَوْرِنْ ذُوثِيَارْسَ تَمُغُنْتَا؞› Faic an caibideil |
حَڧِيڧَ، ذَامُ عَيْكَتَ دُكَنْ أَبِنْدَ مُكَيِ ضَنْڟُوَا ذَامُيِ؞ ذَامُ مِيڧَ هَدَايُ غَ صِڢَّرْ أَلِّيَرْ نَنْ سَرَوْنِيَرْ سَمَ؞ ذَامُ مِيڧَ مَتَ هَدَايُ نَأَبِنْ شَا كَمَرْ يَدَّ مُكَ سَابَايِ أَغَرُضُوً يَهُودَ دَ عَتِيتُنَنْ عُرُوشَلِيمَ، مُو دَ كَاكَنِّنْمُ دَ سَرَاكُنَنْمُ دَ شُوغَبَنِّنْمُ؞ أَ لُواْكَثِنْ كُوَ مُنَدَ عَبِنْثِ عَيَلْوَثٜىٰ، مُكَيِ أَرْزِڧِ، بَابُوَتَ وَهَلَ؞