إِرْمِيَ 17:5 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا5 إِنْجِ يَهْوٜىٰهْ، «لَعَنَنّٜىٰ نٜىٰ مُتُمِنْ دَيَكٜىٰ دُواْغَضَ غَ طَنْ أَدَمْ، وَنْدَ يَسَا ذُوثِيَارْسَ عَكَنْ ڧَرْڢِنْ جِكِے، وَنْدَ ذُوثِيَارْسَ تَجُويَا وَ يَهْوٜىٰهْ بَايَ؞ Faic an caibideil |
وَطَنْدَ سُكَ ڟِيرَا ذَاسُ تُنَ دَنِے عَثِكِنْ أَلْعُمَّيْ عِنْدَ عَكَ كَيْسُ بَوْتَا؞ ذَاسُ كُمَ تُنَ يَدَّ رَيْنَ يَٻَثٜىٰ سَبُواْدَ ذُوثِيَارْسُ تَ رَشِنْ أَمِنْثِ وَدَّ تَسَا سُكَ جُويَا دَغَ غَرٜىٰنِ دَ يَدَّ عِدَنُونْسُ نَشَعَوَ سُكَسَاسُ سُبِے غُمَكَنْسُ؞ ذَاسُ كُوَجِ ڨَمَرْ كَنْسُ سَبُواْدَ دُكَنْ مُغُنْتَارْ دَسُكَ عَيْكَتَ دَ كُمَ دُكَنْ أَيُّكَنْ ڧَظَنْتَرْسُ؞