إِرْمِيَ 17:3 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا3 دَ عَكَنْ مَنْيَنْ تُدَّيْ عَڧَسَرْ؞ يَا كٜىٰ جَمَعَتَ، أَرْزِڧِنْكِ دَ دُوكِيَرْكِ، ذَنْبَادَسُو رَبُوانْ يَاڧِ عَݣَوْتَا، سَبُواْدَ ذُنُبَنْكِ نَوُرَارٜىٰنْ سُجَّدَ دَبَسُ دَاثٜىٰبَ، عَكُواْعِنَ ثِكِنْ ڧَسَرْكِے؞ Faic an caibideil |
«أَنَّبِے مِيكَ دَغَ مُواْرٜىٰشٜىٰتْ يَيِ أَنَّبْثِنْسَ أَ لُواْكَثِنْ دَ سَرْكِے هٜىٰزٜىٰكِيَ يَكٜىٰ مُلْكِ أَ يَهُودَ؞ مِيكَ يَيِ وَدُكَنْ جَمَعَرْ يَهُودَ مَغَنَ ثٜىٰوَ « ‹إِنْجِنِ يَهْوٜىٰهْ مَيْ ضُنْدُنَا، سِهِيُواْنَ ذَاعَ نُواْمٜىٰتَ كَمَرْ ڢِيلِنْ غُواْنَ، عُرُوشَلِيمَ ذَاتَ ذَمَ تُلِنْ بُواْلَ، تُدُنْ دَ عَكَ غِنَا غِدَنْ يَهْوٜىٰهْ عَكَنْسَ ذَيْ ذَمَ ڧَرَمِنْ وُرِنْ سُجَّدَ عَكُرْمِ؞› »
كَثٜىٰ، ‹يَا كُو مَنْيَنْ تُدَّنْ إِسْرَٰٓءِيلَ، كُجِ مَغَنَرْ عُبَنْغِجِ يَهْوٜىٰهْ! غَا أَبِنْدَ نِے عُبَنْغِجِ يَهْوٜىٰهْ نَثٜىٰ عَكَنْ مَنْيَنْ تُدَّيْ دَ ڧأَنَانً تُدَّيْ دَ ڧأَنَانً ݣُورُرُوَ دَ مَنْيَنْ ݣُورُرُوَ؞ غَاشِ، نِے ذَنْ كَٰوُاْ تَكُواْبِے عَكَنْكُ، إِنْكُمَ هَلَّكَرْ دَ وُرَارٜىٰنْ سُجَّدَرْكُ؞