إِرْمِيَ 16:5 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا5 إِنْجِ يَهْوٜىٰهْ «كَدَ كَشِغَ غِدَنْ دَ عَكٜىٰيِنْ كُوكَنْ مُتُوَ، كُواْ كَتَڢِے عِنْدَ عَكٜىٰيِنْ بَڧِنْ ثِكِ؞ غَمَا نَارِغَا نَا جَنْيٜىٰ سَلَمَتَ دَ ڧَوْنَتَ مَرَرْ ثَنْجَاوَا دَ جِنْڧَيْنَ دَغَ جَمَعَرْ نَنْ؞ نِے يَهْوٜىٰهْ نَا ڢَطَا؞ Faic an caibideil |
أَوَنَّنْ رَانَ ڢُشِنَ ذَيْ يِڧُونَ عَكَنْسُ سُواْسَيْ؞ ذَنْ يَاشٜىٰسُ إِنْكُمَ ٻُواْيٜىٰ ڢُسْكَتَ دَغَ غَرٜىٰسُ، ذَاعَ ثِنْيٜىٰسُ دَ يَاڧِ، كُمَ وَهَلُواْلِ دَ مَسِيڢَ مَاسُيَوَ ذَاسُ ڢَاطُواْ مُسُ؞ أَ رَانَرْ نَنْ ذَاسُثٜىٰ، ‹وَهَلُواْلِنَّنْ سُنْ سَامٜىٰمُ سَبُواْدَ اللَّهْ نْمُ بَايَ تَرٜىٰدَمُو؞›