12 أَنَ عِيَ كَرْيَ ڧَرْڢٜىٰ؟ أَنَ عِيَ كَرْيَ ڧَرْڢٜىٰ دَغَ أَرٜىٰوَ، كُواْ عَكَرْيَ ڧَرْڢٜىٰنْ دَ عَكَ حَطَ دَ تَغُلَّ؟
كَنَدَ ڧَرْڢِے كَمَرْ اللَّهْ؟ كَنَ عِيَ ڟَاوَ دَ مُرْيَ كَمَرْ تَاسَ؟
«كَيْتُوانْ وَنْدَ يَكٜىٰ مُسُو دَ مَيْ صِڢَّتَا شِ! كَيْتُوانْ تُكُنْيَرْ دَتَكٜىٰ غَرْدَمَ دَ مَيْ غِنِنْتَ! كُواْ لَاكَ ذَاتَيِ غَرْدَمَ دَ مَيْ غِنَا تُكُنْيَ ثٜىٰوَ ‹مٜىٰ كَكٜىٰيِ؟› كُواْ تَثٜىٰ، ‹حَنُّنْكَ بَسُ سَنْ عَيْكِنْسُبَ؟›
غَاشِ، نَسَا غُنْغُمٜىٰنْ ڧَرْڢٜىٰ أَوُيَنْ دُكَنْ وَطَنَّنْ أَلْعُمَّيْ دُواْمِنْ سُبَوْتَاوَ سَرْكِے نٜىٰبُكَدْنٜىٰزَّرْ نَ بَابِيلَ؞ ذَاسُ كُوَ بَوْتَا مَسَ، غَمَا نَا بَادَسُو أَ حَنُّنْسَ، حَرْ مَا دَ نَمُواْمِنْ دَاجِ؞ نِے يَهْوٜىٰهْ مَيْ ضُنْدُنَا، اللَّهْ نَ إِسْرَٰٓءِيلَ نَا ڢَطَا؞»
«إِيَاكَرْكُ تَأَرٜىٰوَ ذَاتَ ڢَارَ دَغَ تٜىٰكُنْ مٜىٰدِتٜىٰرٜىٰنِيَ تَبِے لَيِ ذُوَا بَبَّنْ تُدُنْ هُوارْ؞