إِرْمِيَ 14:2 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا2 «يَهُودَ تَنَ مَكُواْكِ، أَلْعَمُرَ نَيَوْ دَ كُلُّمْ عَڧُواْڢُواْڢِنْ بِرَنٜىٰنْتَ سُنْ ڟَيَ ثِكْ، مُتَنٜىٰنْتَ سُنَ ݣُونْثٜىٰ عَڧَسَا ثِكِنْ مَكُواْكِ، كُوكَنْ عُرُوشَلِيمَ يَهَوْرَ حَرْ سَمَ؞ Faic an caibideil |
غَا مَعَنَرْ؞ غُواْنَرْ إِنَبِنْ يَهْوٜىٰهْ مَيْ ضُنْدُنَا عِتَثٜىٰ غِدَنْ إِسْرَٰٓءِيلَ، جَمَعَرْ يَهُودَ كُمَ سُونٜىٰ عِتَتُوَنْ إِنَبِنْدَ عَكَ دَدَّسَ، عِتَتُوَنْ دَيَكٜىٰ جِنْ دَاطِنْ لُورَ دَسُو؞ يَهْوٜىٰهْ يَا سَا ذُوثِيَا ذَاعَ حَيْڢِ یَیَنْ غَسْكِيَ، أَمَيْمَكُوانْ حَكَ، يَغَ ظُبْدَ جِنِ؞ يَسَ ذُوثِيَا ذَاعَ حَيْڢِ یَیَنْ أَدَلْثِے، أَمَيْمَكُوانْ حَكَ، يَجِ كُوكَنْ وَهَلَ!