2 سَيْ نَسَيُواْ يَدِنْ لِيلِنْ كَمَرْ يَدَّ يَهْوٜىٰهْ يَثٜىٰ، نَيِ طَمَرَ دَشِ؞
دُواْغَضَ غَ يَهْوٜىٰهْ دَ دُكَنْ ذُوثِيَارْكَ، كَدَ كَدُواْغَرَ غَ غَانٜىٰوَرْكَ؞
أَ شٜىٰكَرَرْ نَنْ يَهْوٜىٰهْ يَايِ مَغَنَ دَ عِشَايَ طَنْ أَمُواظْ ثٜىٰوَ «تَڢِے كَتُوٻٜىٰ رِيغُنَنْكَ نَنُونَ بَڧِنْ ثِكِ دَغَ جِكِنْكَ، كَكُمَ ثِرٜىٰ تَاكَلْمَنْكَ دَغَ ڧَڢَاڢُنْكَ؞» عِشَايَ يَكُوَ يِهَكَ، يَيِ تَتَڢِيَ ڟِرَرَ بَابُ تَاكَلْمَ عَڧَڢَاڢُنْسَ؞
سَيْ يَهْوٜىٰهْ يَسَاكٜىٰيِنْ مَغَنَ دَنِے، سَوْ نَبِيُ يَثٜىٰ،
«عَمَّا كَيْ، يَا طَنْ مُتُمْ، جِ أَبِنْدَ نَكٜىٰ ڢَطَا مَكَ؞ كَدَ كَذَمَ طَنْ تَاوَيٜىٰ كَمَرْ یَنْ تَاوَيٜىٰنَّنْ؞ سَيْ كَبُوطٜىٰ بَاكِنْكَ، كَثِ أَبِنْدَ نَكٜىٰ بَاكَ؞»
رِغَرْ دَ يَحْيَى يَسَا كُوَ أَنْيِتَ دَ غَاشِنْ رَاڧُمِنٜىٰ؞ يَنَ كُوَ طَوْرٜىٰ دَ طَمَرَ تَڢَتَ؞ عَبِنْثِنْسَ كُوَ ڢَارِ نٜىٰ دَ ضُوً ظُمَ؞
كُو أَبُواْكَيْنَ نٜىٰ إِنْ كُنْيِ أَبِنْدَ نَثٜىٰ كُيِ؞