إِرْمِيَ 12:17 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا17 عَمَّا دُكْ أَلْعُمَّرْدَ تَڧِيجِ مَغَنَاتَ، ذَنْ تُمْٻُكٜىٰتَ غَبَاطَيَ إِنْهَلَكَاتَ؞ نِے يَهْوٜىٰهْ نَا ڢَطَا؞» Faic an caibideil |
عَمَّا سَعَدَّ يَكَڢُ ثِكِنْ إِيكُواْ، مُلْكِنْسَ ذَيْ رَبُ، ذَاعَ كُمَ رَرَّبَشِ كَشِ حُطُ، كُواْوَنٜىٰ كَشِ ذُوَا ڢُسْكَ طَيَ نَڢُسْكُواْكِ حُطُ نَسَمَ؞ بَذَاعَ رَرَّبَ مُلْكِنْسَ غَ ذُرِيَرْسَبَ، بَ كُوَ ذَاسُيِ مُلْكِ دَ إِيكُواْ كَمَرْ يَدَّ يَيِبَ، غَمَا ذَاعَ تُمْٻُكٜىٰ مُلْكِنْسَ عَبَا وَطَنْسُ؞
عَمَّا مَغَنَاتَ دَ ڧَٰعِدُواْدِنَ وَطَنْدَ نَعُمَرْثِ بَايِنَ أَنَّبَاوَا، أَيْ، سُنْثِكَ عَكَنْ كَاكَنِّنْكُ؞ سَبُواْدَ حَكَ سُكَ جُويُواْ ثِكِنْ تُوبَ سُكَثٜىٰ، ‹دَيْدَيْ كَمَرْ يَدَّ يَهْوٜىٰهْ مَيْ ضُنْدُنَا يَيِ نِيَّ يَيِ دَمُو بِسَغَ هَنْيُواْيِنْ تَڢِيَرْمُ دَ أَيُّكَنْمُ، حَكَ كُوَ يَثِكَ أَبِنْدَ يَثٜىٰ ذَيْ يِدَمُو؞› »