إِرْمِيَ 12:1 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا1 كَيْ مَيْ أَدَلْثِے نٜىٰ، يَا يَهْوٜىٰهْ، سَعَدَّ نَكَٰوُاْ ڧَارَتَ أَغَرٜىٰكَ؞ عَمَّا بَرِ إِنْ كَٰوُاْ وَتَ ڧَارَ أَغَبَنْكَ؞ مٜىٰيَسَا حَنْيَرْ مُوغَيٜىٰ تَكَنْ يَلْوَتَ؟ مٜىٰيَسَا مَاسُثِنْ أَمَانَ سُنَ ذَمَنْ لَاڢِيَ؟ Faic an caibideil |
«يَا عُبَنْغِجِ، كَيْ مَيْ أَدَلْثِنٜىٰ، عَمَّا مُو سَيْ كُنْيَا؞ وَنَّنْ كُنْيَا يَشَاڢٜىٰمُ دُكَ يَوْ، مُو مُتَنٜىٰنْ يَهُودَ دَ مَذَوْنَنْ عُرُوشَلِيمَ دَ دُكَنْ إِسْرَٰٓءِيلَاوَا، وَطَنْدَ سُكٜىٰ كُسَدَ وَطَنْدَ سُكٜىٰ نٜىٰسَ أَدُكَنْ ڧَسَاشٜىٰنْدَ كَكُواْرٜىٰسُ سَبُواْدَ رَشِنْ أَمِنْثِنْ دَ سُكَيِ مَكَ؞
كُنْ غَاجِيَرْ دَ يَهْوٜىٰهْ دَ كَلْمُواْمِنْكُ؞ دُكْدَهَكَ كُكَثٜىٰ «تَيَيَا مُكَ غَاجِيَرْ دَشِ؟» تَوُرِنْ ثٜىٰوَ «دُكْ وَنْدَ يَعَيْكَتَ مُغُنْتَا، شِينٜىٰ مُتُمِنْ كِرْكِ أَعِدُوانْ يَهْوٜىٰهْ، كُمَ يَهْوٜىٰهْ يَنَ كُوَ جِنْ دَاطِنْسُ؞» كُنَ كُمَ تَمْبَيَ ثٜىٰوَ «إِنَا اللَّهْ يَكٜىٰ وَنْدَ شِينٜىٰ مَيْ شَرِيعَرْ غَسْكِيَ؟»