إِرْمِيَ 11:2 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا2 «كَسَ كُنّٜىٰ غَ كَلْمُواْمِنْ يَرْجٜىٰجٜىٰنِيَرْ نَنْ، سَعَنً كَڢَطَا وَمُتَنٜىٰنْ يَهُودَ دَ مَذَوْنَنْ عُرُوشَلِيمَ؞ Faic an caibideil |
سَيْ سَرْكِے يَڟَيَ أَوُرِنْ ڟَيَاوَرْسَ، يَسَابُنْتَ يَرْجٜىٰجٜىٰنِيَ أَغَبَنْ يَهْوٜىٰهْ ثٜىٰوَ يَيَرْدَ ذَيْبِے يَهْوٜىٰهْ، يَكِيَايٜىٰ عُمَرْنَنْسَ دَ ڧَٰعِدُواْدِنْسَ دَ دُواْكُواْكِنْسَ دَ دُكَنْ ذُوثِيَارْسَ دَ دُكَنْ رَنْسَ؞ ذَيْ كُمَيِ بِيَيَّ دَ دُكَنْ كَلْمُواْمِنْ يَرْجٜىٰجٜىٰنِيَرْ دَسُكٜىٰ أَرُبُوثٜىٰ عَثِكِنْ لِتَّڢِنْ؞