يَعْڧُوبَ 3:5 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا5 حَكَمَا هَرْشٜىٰنْ مُتُمْ يَكٜىٰ؞ كُواْدَيَكٜىٰ شِے طَنْ ڧَرَمِنٜىٰ ثِكِنْ غَٻُواْٻِنْ جِكِے دُكْدَهَكَ يَنَ ثِكٜىٰ دَ مَنْيَنْ تَاڧَمَ! كُدُوبِے يَدَّ ڧَنْڧَنُوَرْ وُتَا تَكَنْ عِيَ ڧُواْنٜىٰ دَاجِ ڧُرْمُسْ! Faic an caibideil |
سَيْ وَطَنْسُ مُتَنٜىٰ سُكَثٜىٰ وَجُونَ «كُذُواْ مُيِ ڧُلّٜىٰ ڧُلّٜىٰ عَكَنْ إِرْمِيَ! أَيْ، كُواْيَرْوَرْ مُوسَٰى بَذَاتَ ٻَثٜىٰ دَغَ ڢِرِسْتُواْثِے بَ، كُواْ شَوَرَا دَغَ وُرِنْ مَاسُ حِكِمَ، كُواْ مَغَنَرْ يَهْوٜىٰهْ دَغَ وُرِنْ أَنَّبَاوَا؞ كُذُواْ مُرُشٜىٰشِ دَ هَرْشٜىٰ، كَدَ مُكُلَ دَ أَبِنْدَ يَكٜىٰ ڢَطَا؞»
«يَا كَيْ طَنْ مُتُمْ، كَڢَطَا وَ سَرْكِنْ تَيَ، كَثٜىٰ، « ‹إِنْجِنِ عُبَنْغِجِ يَهْوٜىٰهْ، يَا سَرْكِنْ تَيَ، كَيِ غِرْمَنْ كَيْ حَرْ كَثٜىٰ، «نِے وَنِ اللَّهْ نٜىٰ، إِنَ كُمَ ظَوْنٜىٰ عَكَنْ كُجٜىٰرَرْ مُلْكِ؞ كَمَرْ وَنِ اللَّهْ، نَكٜىٰ ظَوْنٜىٰ أَڟَكِيَرْ تٜىٰكُ؞» عَمَّا دُكْدَهَكَ، كَيْ مُتُمْ نٜىٰ كَوَيْ، بَوَنِ اللَّهْ بَ، كُواْدَيَكٜىٰ كَطَوْكِ كَنْكَ كَيْ مَيْ حِكِمَ نٜىٰ كَمَرْ اللَّهْ؞
يَنْذُ، عِدَنْ كُنَ أَشِرْيٜىٰ، سَعَدَّ كُكَجِ ڧَارَرْ ڧَهُواْ دَ سَرٜىٰوَ دَ غَرَايَ دَ مُواْلُواْ دَ كَثَوْ كَثَوْ دَ كُواْوَنٜىٰ إِرِنْ أَبِنْ كَطٜىٰ كَطٜىٰ دَ بُوشٜىٰ بُوشٜىٰ، سَيْ كُڢَاطِ ڧَسَا كُيِ سُجَّدَ غَ غُنْكِنْ ظِينَارِيَرْ نَنْ وَنْدَ نَكَڢَ؞ عِدَنْ كُنْيِ حَكَ، تُواْ، بَابُ دَامُوَ؞ عَمَّا عِدَنْ بَكُيِ سُجَّدَرْبَ، نَنْ دَنَنْ ذَاعَ جٜىٰڢَكُ أَغِدَنْ وُتَا مَيْ ذَاڢِنَّنْ، كُمَ ذَنْغَ كُواْ وَنٜىٰ اللَّهْ نٜىٰ ذَيْ كُٻُتَرْ دَكُو دَغَ هَنُّونَ؞»