عِشَايَ 9:2 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا2 مَاسُ تَڢِيَ ثِكِنْ دُهُ سُنْ غَ بَبَّنْ حَصْكٜىٰ؞ مَاسُ ذَمَ عَڧَسَرْ إِنُوَرْ مُتُوَ، حَصْكٜىٰ يَٻُلُّواْ عَكَنْسُ؞ Faic an caibideil |
دُكْدَهَكَ دَيْ، غَ وَطَنْدَ دَا سُكٜىٰ ذَمَ ثِكِنْ وَهَلَ، دُهُ دَ عَذَابَ بَذَاسُ ثِيغَبَ حَرْ أَبَدَابَ؞ أَ دَا أَنْ ڧَسْڧَنْتَرْدَ يَنْكِنْ ذُرِيَرْ ظٜىٰبُلُنْ دَ نَ نَڢْتَلِ أَ غَلِيلِ، عَمَّا نَنْ غَبَ ذَاعَ غِرْمَمَ يَنْكِنَّنْ نَمُتَنٜىٰنْ دَ بَا يَهُودَاوَا بَ، يَنْكِنْدَ يَمِيڧٜىٰ دَغَ تٜىٰكُنْ مٜىٰدِتٜىٰرٜىٰنِيَ حَرْ ذُوَا يَنْكِنْ ڧٜىٰتَرٜىٰنْ كُواْغِنْ يُواْدَنْ؞
عَمَّا كُو ڧَبِيلَثٜىٰ وَدَّ اللَّهْ يَذَاٻَا، كُمَ ڧُنْغِيَرْ ڢِرِسْتُواْثِثٜىٰ تَ اللَّهْ بَبَّنْ سَرْكِے، أَلْعُمَّثٜىٰ مَيْ ڟَرْكِے، كُمَ جَمَعَرْ اللَّهْ تَمُسَمَّنْ دُواْمِنْ كُيِ شٜىٰلَرْ مَنْيَنْ أَلْعَمُرَنْسَ نَبَنْ مَامَاكِ نَوَنْدَ يَكِرَاكُ دَغَ ثِكِنْ دُهُ، كُكَ شِغَ ثِكِنْ حَصْكٜىٰنْسَ نَبَنْ مَامَاكِ؞