عِشَايَ 8:22 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا22 كُواْ كُوَ سُدُوبِے ڧَسَا، عَمَّا ذَاسُغَ ظَلَّرْ وَهَلَ دَ دُهُ دَ ڟَنَنِنْ ٻَثِنْ رَيْ كَطَيْ؞ عَڧَرْشٜىٰ ذَاعَ تُورَسُ ثِكِنْ بَڧِنْ دُهُ؞» Faic an caibideil |
غَا سَڧُواْ غَمٜىٰدَ دَبُّواْبِنْ دَاجِنْ نٜىٰغٜىٰبْ؞ «دُوبِے وَكِلَنْ يَهُودَ سُنَ تَڢِيَ أَ حَنْكَلِ سُنَ رَڟَاوَ تَمُوغُنْ دَاجِ ذُوَا مَصَرْ، دَاجِ نَظَكُواْكِ دَ مُوغَيٜىٰنْ مَثِيظَيْ؞ سُنَ طَوْكٜىٰ دَ كَايَنْ أَرْزِڧِ عَكَنْ جَاكُنَ، كَايَنْ أَجِيَرْسُ عَكَنْ رَاڧُمَ دُواْمِنْ نٜىٰمَنْ تَيْمَكُواْ دَغَ مَصَرْ، دَغَ مُتَنٜىٰ مَرَسَ كَٰوُاْ رِيبَ؞
دُكْدَهَكَ دَيْ، غَ وَطَنْدَ دَا سُكٜىٰ ذَمَ ثِكِنْ وَهَلَ، دُهُ دَ عَذَابَ بَذَاسُ ثِيغَبَ حَرْ أَبَدَابَ؞ أَ دَا أَنْ ڧَسْڧَنْتَرْدَ يَنْكِنْ ذُرِيَرْ ظٜىٰبُلُنْ دَ نَ نَڢْتَلِ أَ غَلِيلِ، عَمَّا نَنْ غَبَ ذَاعَ غِرْمَمَ يَنْكِنَّنْ نَمُتَنٜىٰنْ دَ بَا يَهُودَاوَا بَ، يَنْكِنْدَ يَمِيڧٜىٰ دَغَ تٜىٰكُنْ مٜىٰدِتٜىٰرٜىٰنِيَ حَرْ ذُوَا يَنْكِنْ ڧٜىٰتَرٜىٰنْ كُواْغِنْ يُواْدَنْ؞