عِشَايَ 7:2 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا2 سَعَدَّ لَابَرِ يَكَيْ غِدَنْ سَرْكِے أَهَظْ نَمُلْكٍ يَهُودَ ثٜىٰوَ مُلْكٍ سُورِيَ سُنْ حَطَ بَاكِ دَ مُلْكٍ إِسْرَٰٓءِيلَ، سَيْ أَهَظْ دَ مُتَنٜىٰنْسَ سُكَ ڢِرْغِتَ أَ ذُوثِيَارْسُ، حَرْ سُنَ ضَوَرْ جِكِے كَمَرْ عِتَتُوَنْ دَ إِسْكَ تَكٜىٰ هُورَاوَ؞ Faic an caibideil |
عَمَّا سَعَدَّ إِسْرَٰٓءِيلَ دُكَ سُكَغَ ثٜىٰوَ سَرْكِے بَيْ سَوْرَرٜىٰسُبَ، سَيْ مُتَنٜىٰنْ سُكَ أَمْسَوَ سَرْكِے سُكَثٜىٰ، «إِنَا ضُوَنْمُ دَ دَاوُدَ! أَيْ! بَامُ دَ غَادُواْ أَوُرِنْ طَنْ يٜىٰسّٜىٰ؞ يَا إِسْرَٰٓءِيلَ، كُواْوَ يَكُواْمَ تٜىٰنْتِنْسَ! يَا دَاوُدَ، سَيْكَلُورَ دَ غِدَنْكَ؞» دُواْمِنْ حَكَ مُتَنٜىٰنْ إِسْرَٰٓءِيلَ سُكَ وَڟٜىٰ، كُواْوَ يَكُواْمَ غِدَنْسَ؞
سَيْ يَطَغَ مُرْيَ يَيِ أَنَّبْثِنْ غَابَادَ بَغَدٜىٰ بِسَغَ مَغَنَرْ يَهْوٜىٰهْ يَثٜىٰ «كَيْ بَغَدٜىٰ، كَيْ بَغَدٜىٰ، إِنْجِ يَهْوٜىٰهْ، ‹ذَاعَ حَيْڢِ طَا أَ ذُرِيَرْ دَاوُدَ، مَيْ سُونَ يُواْسِيَا؞ ذَيْ مِيڧَ هَدَايَ عَكَنْكَ؞ سُو ڢِرِسْتُواْثِے نَوَطَنْسُ وُرَارٜىٰنْ سُجَّدَ، وَطَنْدَ سُكَ ڧُواْنَ تُرَارٜىٰ عَكَنْكَ، سُونٜىٰ ذَاعَ مِيڧَسُ هَدَايَ؞ ذَاعَكُمَ ڧُواْنٜىٰ ڧَسُسُوَنْ یَنْ أَدَمْ عَكَنْكَ؞› »
يَهْوٜىٰهْ ذَيْ كَٰوُاْ مَكَ ݣُونَكِنْ وَهَلَ دَكَيْ دَ مُتَنٜىٰنْكَ دَ ذُرِيَرْ كَاكَنِّنْكَ؞ إِرِنْ ݣُونَكِنْ وَهَلَرْ نَنْ، بَعَتَٻَ غَنِنْسُبَ، تُنْدَغَ ݣُونَكِنْ دَ عَكَ رَبَ مُلْكٍ سُلَيْمَٰنُ يَذَمَ مُلْكٍ إِسْرَٰٓءِيلَ عَ أَرٜىٰوَ دَ مُلْكٍ يَهُودَ عَكُدُ؞ عِ، يَهْوٜىٰهْ ذَيْ كَٰوُاْ سَرْكِنْ أَسُّرِيَ يَبَاكَ وَهَلَ؞