عِشَايَ 66:2 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا2 دُكَنْ أَبُبُوَنَّنْ هَنُّونَ نٜىٰ يَيِسُ، تَهَكَ دُكَنْسُ سُنْ كَسَنْثٜىٰ؞ نِے يَهْوٜىٰهْ نَا ڢَطَا؞ «غَا إِرِنْ مُتُمِنْ دَ حَنْكَلِنَ يَكٜىٰ عَكَنْسَ، وَتُواْ مَيْ سَوْڧِنْ كَيْ دَ مَيْ ذُوثِيَارْ تُوبَ، كُمَ مَيْ غِرْمَمَ مَغَنَاتَ؞ Faic an caibideil |
إِنْجِ شِے وَنْدَ يَكٜىٰ ظَوْنٜىٰ عَثَنْ سَمَ، مَطَوْكَكِ مَرَرْ ڢَرْكُواْ مَرَرْ ڧَرْشٜىٰ، شِے وَنْدَ سُونَنْسَ مَيْ ڟَرْكِے نٜىٰ، «إِنَ ظَوْنٜىٰ عَثَنْ سَمَ أَوُرِے مَيْ ڟَرْكِے، عَمَّا إِنَ كُمَ ظَوْنٜىٰ دَ مَيْ ذُوثِيَارْ تُوبَ دَ مَيْ سَوْڧِنْ كَيْ، دُواْمِنْ إِنْ سَابُنْتَا رُوحُ نَمَيْ سَوْڧِنْ كَيْ، إِنْكُمَ سَابُنْتَا ذُوثِيَارْ مَيْ ذُوثِيَارْ تُوبَ؞
سَبُواْدَ حَكَ، يَا كُو وَطَنْدَ نَكٜىٰ ڧَوْنَ، إِنَ ضُواْڧُوانْكُ، كَمَرْ يَدَّ كُلُّمْ كُكٜىٰيِ مِنِ بِيَيَّ سَعَدَّ إِنَ تَرٜىٰدَكُو، يَنْذُ مَا دَ بَانَ نَنْ تَرٜىٰدَكُو، كُڧَارَ يِنْ بِيَيَّ؞ كُيِ عَيْكِ دَ ڨُوذُواْ يَدَّ سَكَمَكُوانْ ثٜىٰتُوانْكُ ذَيْڢِتَ أَ ڢِيلِ، كُيِشِ ثِكِنْ ڟُواْرُوانْ اللَّهْ دَ كُمَ ضَوَرْ جِكِے؞