عِشَايَ 66:1 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا1 إِنْجِ يَهْوٜىٰهْ، «سَمَ كُجٜىٰرَرْ مُلْكِنَ نٜىٰ، ڧَسَا كُمَ وُرِنْ سَا ڧَڢَتَ نٜىٰ؞ تُواْ، وَنٜىٰ إِرِنْ غِدَا نٜىٰ ذَاكُ عِيَ غِنَا مِنِ؟ وَنٜىٰ إِرِنْ وُرِے نٜىٰ ذَيْ عِيَ ذَمَ وُرِنْ هُوتُنَ؟ Faic an caibideil |
إِنْجِ شِے وَنْدَ يَكٜىٰ ظَوْنٜىٰ عَثَنْ سَمَ، مَطَوْكَكِ مَرَرْ ڢَرْكُواْ مَرَرْ ڧَرْشٜىٰ، شِے وَنْدَ سُونَنْسَ مَيْ ڟَرْكِے نٜىٰ، «إِنَ ظَوْنٜىٰ عَثَنْ سَمَ أَوُرِے مَيْ ڟَرْكِے، عَمَّا إِنَ كُمَ ظَوْنٜىٰ دَ مَيْ ذُوثِيَارْ تُوبَ دَ مَيْ سَوْڧِنْ كَيْ، دُواْمِنْ إِنْ سَابُنْتَا رُوحُ نَمَيْ سَوْڧِنْ كَيْ، إِنْكُمَ سَابُنْتَا ذُوثِيَارْ مَيْ ذُوثِيَارْ تُوبَ؞