عِشَايَ 61:8 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا8 «غَمَا نِے يَهْوٜىٰهْ إِنَ ڧَوْنَرْ يِنْ غَسْكِيَ، بَانَ سُوانْ سَاتَادَ رَشِنْ غَسْكِيَ؞ عَثِكِنْ أَمِنْثِنَ، ذَنْبَا جَمَعَتَ لَادَ، ذَنْيِ يَرْجٜىٰجٜىٰنِيَ تَهَرْ أَبَدَا دَسُو؞ Faic an caibideil |
غَاشِ، كُكَ هُورَ مِنِ حَنْثِ كُكَثٜىٰ، ‹مُنْ غَجِ دَ إِرِنْ وَنَّنْ أَبُ ڢَا!› إِنْجِ يَهْوٜىٰهْ مَيْ ضُنْدُنَا؞ كُنْكَٰوُاْ أَبِنْدَ عَكَ ڨُوثٜىٰ ڧَرْڢِے دَ يَجِ كُواْ أَبِنْدَ يَكٜىٰ غُرْغُ، كُواْ أَبِنْدَ يَكٜىٰ مَرَرْ لَاڢِيَ، كُمَ وَطَنَّنْ نٜىٰ كُكَ كَٰوُاْ هَدَايُنْكُ! كُنَ ڟَمَّنِ نِے ذَنْ كَرْٻِ وَنَّنْ دَغَ حَنُّنْكُ نٜىٰ؟ نِے يَهْوٜىٰهْ نَا ڢَطَا؞