عِشَايَ 6:7 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا7 حَلِتَّرْ نَنْ تَتَٻَ بَاكِنَ دَشِ، سَيْ تَثٜىٰ، «غَاشِ، غَرْوَشِنَّنْ يَتَٻَ لٜىٰٻٜىٰنْ بَاكِنْكَ، يَنْذُ أَنْكَوَرْدَ لَيْڢِنْكَ، أَنْكُمَ غَاڢَرْتَا مَكَ ذُنُبَنْكَ؞» Faic an caibideil |
سَيْ مُوسَٰى يَثٜىٰ وَ هَٰرُونَ «طَوْكِ ݣُونُوانْكَ نَڧُواْنَ تُرَارٜىٰ، كَسَا غَرْوَشِنْ وُتَادَغَ بَغَدٜىٰنْ عَكَيْ، كَكُمَسَا تُرَارٜىٰ عَكَنْ غَرْوَشِنْ؞ سَيْ كَتَڢِے دَ سَوْرِ ذُوَا وُرِنْ جَمَعَ، كَيِ ڧَٰعِدَ تَطَوْكَرْ أَلْحَكِنْ ذُنُوبِنْسُ؞ يِسَوْرِ! غَمَا ڢُشِنْ يَهْوٜىٰهْ يَا رِغَا يَا ٻَرْكٜىٰ، كُمَ بَلَعِ يَا رِغَا يَا ڢَارَ؞»