عِشَايَ 6:6 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا6 سَعَنً طَيَ دَغَ ثِكِنْ حَلِتُّنَّنْ تَسَوْكُواْ وُرِينَ، تَنَ رِڧٜىٰدَ غَرْوَشِ مَيْ ثِنْ وُتَا، وَنْدَ تَطَوْكَ دَغَ بَغَدٜىٰ دَ بَبَّنْ ثُواْكَلِ مَيْ يَڟُ نَڧَرْڢٜىٰ؞ Faic an caibideil |
سَيْ يَهْوٜىٰهْ يَثٜىٰ وَمُتُمِنْ دَيَكٜىٰ سَنْيٜىٰ دَ رِغَرْ لِيلِنْ «شِغَ تَڟَكَانِنْ ڧَڢَاڢُنْ كٜىٰكٜىٰنَّنْ، تَڧَرْڧَشِنْ حَلِتُّو مَاسُ ڢِكَڢِكَيْ؞ كَثِكَ تَڢِنْ حَنُّوَنْكَ دَ غَرْوَشِنْ وُتَا وَدَّ تَكٜىٰ ڟَكَانِنْ حَلِتُّو مَاسُ ڢِكَڢِكَيْ، كَوَاڟَرْدَ غَرْوَشِنْ وُتَا عَبِسَ بِرْنِنْ؞» سَعَدَّ نَكٜىٰ غَنِ، سَيْ يَشِغَ؞
سَيْ مُوسَٰى يَثٜىٰ وَ هَٰرُونَ «طَوْكِ ݣُونُوانْكَ نَڧُواْنَ تُرَارٜىٰ، كَسَا غَرْوَشِنْ وُتَادَغَ بَغَدٜىٰنْ عَكَيْ، كَكُمَسَا تُرَارٜىٰ عَكَنْ غَرْوَشِنْ؞ سَيْ كَتَڢِے دَ سَوْرِ ذُوَا وُرِنْ جَمَعَ، كَيِ ڧَٰعِدَ تَطَوْكَرْ أَلْحَكِنْ ذُنُوبِنْسُ؞ يِسَوْرِ! غَمَا ڢُشِنْ يَهْوٜىٰهْ يَا رِغَا يَا ٻَرْكٜىٰ، كُمَ بَلَعِ يَا رِغَا يَا ڢَارَ؞»