عِشَايَ 57:7 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا7 عَكَنْ مَنْيَنْ تُدَّيْ، كِنْ شِرْيَ غَدُوانْكِ، ثَنْ كِكٜىٰ ذُوَا مِيڧَ هَدَايُ نَكَارُوَنْثِ؞ Faic an caibideil |
«تَادَ عِدَنُونْكِ، يَا كٜىٰ إِسْرَٰٓءِيلَ، كِدُوبَ تُدَّيْ مَرَرْ ثِيَوَ كِغَنِ! أَݣَويْ عِنْدَ بَاكِ ݣُونْتَ كِنْيِ كَارُوَنْثِبَ؟ أَݣَويْ عِنْدَ بَاكِ تَادَ وُرَارٜىٰنْ سُجَّدَبَ؟ كِنْ ذَوْنَ عَبَاكِنْ حَنْيَ كِنَ جِرَا مَسُواْيَنْكِ؞ كَمَرْ مُتُمِنْ أَرَبِيَ، كِنَ ݣُونْتُوانْ ٻَوْنَ أَدَاجِ؞ دَ كَارُوَنْثِنْكِ دَ مُغُنْتَارْكِ، كِنْ ڧَظَنْتَرْدَ ڧَسَرْ؞
ذَاكُسَنِ ثٜىٰوَ نِنٜىٰ يَهْوٜىٰهْ، سَعَدَّ غَوَوَّكِنْسُ سُنْ ݣُونْتَ تَرٜىٰدَ غُمَكَنْسُ كٜىٰوَيٜىٰ دَ بَغَدَنْسُ دَ كَنْ كُواْوَنٜىٰ تُدُ مَيْ ڟَيِ دَ سَمَنْ دُكَنْ مَنْيَنْ تُدَّيْ دَ عَڧَرْڧَشِنْ كُواْوَنٜىٰ إِتَاثٜىٰ مَيْ بَادَ إِنُوَ دَ عَڧَرْڧَشِنْ كُواْوَنٜىٰ إِتَاثٜىٰنْ ڟَاڢِ مَيْ غَنْيٜىٰ دَ كُمَ دُكْ عِنْدَ سُكَ مِيڧَ تُرَارٜىٰ مَيْ ڧَنْشِ غَ دُكَنْ غُمَكَنْسُ؞