عِشَايَ 57:3 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا3 عَمَّا كُو كُذُواْ نَنْ، يَا كُو یَیَنْ مَيْ سِحِرِ، ذُرِيَرْ مَيْ ظِنَ دَ كَارُوَ! Faic an caibideil |
كُواْوَثٜىٰ رَانَ سُنَ تَنٜىٰمَنَ، سُنَيِنْ كَمَرْ سُنَ مَرْمَرِنْ سَنِنْ حَنْيَتَ، سُنَيِنْ كَمَرْ سُو جَمَعَثٜىٰ مَيْ عَيْكَتَ أَدَلْثِے، كَمَرْ سُو جَمَعَثٜىٰ وَدَّ تَكٜىٰبِنْ عُمَرْنَنْ اللَّهْ نْسُ؞ سُنَ ضُواْڧُواْ إِنْيِ مُسُ شَرِيعَرْ غَسْكِيَ، كَمَرْ سُنَ مَرْمَرِنْ اللَّهْ يَذُواْ كُسَدَسُو؞»
سَعَنً ذَنْ مَڟُواْ كُسَدَكُو دُواْمِنْ إِنْيِ شَرِيعَ؞ نَنْ دَنَنْ ذَنْبَادَ شَيْدَ نَتَبَّتَرْ دَ لَيْڢِنْ مَاسُ سِحِرِ دَ نَمَاسُ ظِنَ دَ نَمَاسُ يِنْ ضَنْڟُوَارْ ڧَضْيَا دَ نَمَاسُ دَنّٜىٰ حَكِّنْ لٜىٰبُرُواْرِ دَ نَمَاسُ ثُوتَرْ مَاتَانْدَ مَذَنْسُ سُكَ مُتُ دَ نَمَرَايُ دَ نَمَاسُ كُواْرَرْ بَاڧِ، وَتُواْ وَطَنْدَ بَاسَجِنْ ڟُواْرُواْنَبَ؞ نِے يَهْوٜىٰهْ مَيْ ضُنْدُنَا، نَاڢَطَا؞»