عِشَايَ 57:2 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا2 مَاسُ تَڢِيَ ثِكِنْ أَدَلْثِنَّنْ سُنْ مُتُ سُنْ شِغَ ثِكِنْ سَلَمَ سُنَ هُوتَوَا ثِكِنْ كَبَرِنْسُ؞ Faic an caibideil |
أَنْ شِرْيَ مَتَ غَدُواْ عَثِكِنْ مَتَتُّو تَرٜىٰدَ دُكَنْ جَمَعَرْتَ مَاسُيَوَ؞ كَبُرْبُرَنْسُ سُنَ كٜىٰوَيٜىٰ دَ عِتَ، أَنْكَكَّشٜىٰسُ دُكَ دَ تَكُواْبِے نٜىٰ؞ غَمَا دَا سُنْ يَطَ ذَمَنْ ڟُواْرُواْ عَدُونِيَرْ مَاسُ رَيْ، يَنْذُ سُنْ غَنْغَرَ ذُوَا رَامِنْ مَتَتُّو تَرٜىٰدَ وَطَنْدَ عَكَ كَشٜىٰ؞