عِشَايَ 5:2 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا2 يَيِ كَڢْتُنْ ڧَسَرْ، يَثِثِّرٜىٰ دُووَڟُنْ، يَدَدَّسَ عِتَتُوَنْ إِنَبِے مَڢِے ݣَوْ؞ يَغِنَ طَاكِنْ مَيْغَادِ، يَحَڧَ وُرِنْ مَڟٜىٰوَرْ یَیَنْ إِنَبِے عَثِكِ؞ يَسَ ذُوثِيَا ذَاتَ بَادَ یَیَنْ إِنَبِے مَاسُ ذَاڧِ، عَمَّا سَيْ تَبَا یَیَنْ إِنَبِے مَاسُ طَاثِ؞ Faic an caibideil |
عَثِكِنْ ݣُونَكِنَّنْ، نَغَ مُتَنٜىٰ عَيَنْكِنْ يَهُودَ سُنَ مَڟٜىٰ ضُوً إِنَبِے أَ رَانَرْ هُوتُ تَمَكُواْ؞ سُنَ كَٰوُاْ بُهُنَنْ حَڟِ دَ كُمَ ضُوً إِنَبِے دَ یَیَنْ إِنَبِے دَ ٻَوْرٜىٰ دَ كَايَنْ غُواْنَ إِرِ إِرِ سُنَ لُواْدِنْسُ عَكَنْ جَاكُنَنْسُ، سُنَ كَٰوُاْوَ أَ عُرُوشَلِيمَ أَ رَانَرْ هُوتُ تَمَكُواْ؞ سَبُواْدَ حَكَ نَيِ مُسُ ڢَطَ، كَدَ سُسَيَرْ دَ كَايَ أَوَنَّنْ رَانَ؞
غَا مَعَنَرْ؞ غُواْنَرْ إِنَبِنْ يَهْوٜىٰهْ مَيْ ضُنْدُنَا عِتَثٜىٰ غِدَنْ إِسْرَٰٓءِيلَ، جَمَعَرْ يَهُودَ كُمَ سُونٜىٰ عِتَتُوَنْ إِنَبِنْدَ عَكَ دَدَّسَ، عِتَتُوَنْ دَيَكٜىٰ جِنْ دَاطِنْ لُورَ دَسُو؞ يَهْوٜىٰهْ يَا سَا ذُوثِيَا ذَاعَ حَيْڢِ یَیَنْ غَسْكِيَ، أَمَيْمَكُوانْ حَكَ، يَغَ ظُبْدَ جِنِ؞ يَسَ ذُوثِيَا ذَاعَ حَيْڢِ یَیَنْ أَدَلْثِے، أَمَيْمَكُوانْ حَكَ، يَجِ كُوكَنْ وَهَلَ!