عِشَايَ 49:3 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا3 يَثٜىٰ مِنِ «إِسْرَٰٓءِيلَ، كَيْ بَاوَنَنٜىٰ، عَثِكِنْكَ ذَنْ بَيَّنَ طَوْكَكَتَ؞» Faic an caibideil |
كُرٜىٰرَ وَاڧَرْ ڢَضٍ ثِكِ، يَا كُو سَمَّيْ، غَمَا يَهْوٜىٰهْ نٜىٰ يَيِ وَنَّنْ دُكَ؞ كُيِ إِيهُ نَمُرْنَ، يَا كُو ظُرْڢَڢَّنْ وُرَارٜىٰ نَدُونِيَا! كُٻَرْكٜىٰ دَوَاڧَا، يَا كُو مَنْيَنْ تُدَّيْ، يَا كُو عِتَتُوَنْ كُرْمِ! غَمَا يَهْوٜىٰهْ يَاڢَنْشِ ذُرِيَرْ يَعْڧُوبَ، ذَيْسَامِ طَوْكَكَ عَ إِسْرَٰٓءِيلَ؞
عَمَّا كُو ڧَبِيلَثٜىٰ وَدَّ اللَّهْ يَذَاٻَا، كُمَ ڧُنْغِيَرْ ڢِرِسْتُواْثِثٜىٰ تَ اللَّهْ بَبَّنْ سَرْكِے، أَلْعُمَّثٜىٰ مَيْ ڟَرْكِے، كُمَ جَمَعَرْ اللَّهْ تَمُسَمَّنْ دُواْمِنْ كُيِ شٜىٰلَرْ مَنْيَنْ أَلْعَمُرَنْسَ نَبَنْ مَامَاكِ نَوَنْدَ يَكِرَاكُ دَغَ ثِكِنْ دُهُ، كُكَ شِغَ ثِكِنْ حَصْكٜىٰنْسَ نَبَنْ مَامَاكِ؞