عِشَايَ 48:8 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا8 بَكُ تَٻَ جِنْسُ كُواْ سَنِنْسُبَ، تُنْدَا بَعَبُوطٜىٰ كُنّٜىٰنْكُبَ؞ غَمَا نَا سَنِ كُو مَاسُثِنْ أَمَانَ نٜىٰ، تُنْدَغَ حَيْڢُوَرْكُ أَنْكِرَاكُ یَنْ تَاوَيٜىٰ؞ Faic an caibideil |
أَنْ نُونَ مِنِ رُعُيَ مَيْ تَادَ حَنْكَلِ، عَثِكِنْ رُعُيَرْ نَغَ مَيْ ثِنْ أَمَانَ يَنَ تَثِنْ أَمَانَ، مَيْ هَلَّكَرْوَ كُمَ يَنَ تَهَلَّكَرْوَ؞ يَا كُو سُواْجُواْجِنْ عٜىٰلَمْ، كُهَوْرَ دَ يَاڧِ! يَا كُو سُواْجُواْجِنْ مٜىٰدِيَ، كُكٜىٰوَيٜىٰ بِرْنِنْ! دُكَنْ وَهَلَرْ دَ بَابِيلَ تَحَيْڢَرْ، اللَّهْ ذَيْ جَنْيٜىٰتَ؞