عِشَايَ 47:8 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا8 «كِسَوْرَرَ كِجِ، يَا كٜىٰ مَيْ يَوَنْ سُوانْ جِنْ دَاطِے، كٜىٰ دَ كِكٜىٰ ڟَمَّنِ كِنَ ظَوْنٜىٰ لَاڢِيَ لَوْ؞ كِنَ ثٜىٰوَ أَ ذُوثِيَارْكِ، ‹نِے ثٜىٰ، بَنْدَ نِے، بَابُوَنِ، بَذَنْ ذَمَ كَمَرْ مَثٜىٰنْ دَ مِجِنْتَ يَمُتُ بَ، كُواْ مَا إِنْ رَسَ وَنِ دَغَ ثِكِنْ یَیَنَبَ؞› Faic an caibideil |
«يَا كَيْ طَنْ مُتُمْ، كَڢَطَا وَ سَرْكِنْ تَيَ، كَثٜىٰ، « ‹إِنْجِنِ عُبَنْغِجِ يَهْوٜىٰهْ، يَا سَرْكِنْ تَيَ، كَيِ غِرْمَنْ كَيْ حَرْ كَثٜىٰ، «نِے وَنِ اللَّهْ نٜىٰ، إِنَ كُمَ ظَوْنٜىٰ عَكَنْ كُجٜىٰرَرْ مُلْكِ؞ كَمَرْ وَنِ اللَّهْ، نَكٜىٰ ظَوْنٜىٰ أَڟَكِيَرْ تٜىٰكُ؞» عَمَّا دُكْدَهَكَ، كَيْ مُتُمْ نٜىٰ كَوَيْ، بَوَنِ اللَّهْ بَ، كُواْدَيَكٜىٰ كَطَوْكِ كَنْكَ كَيْ مَيْ حِكِمَ نٜىٰ كَمَرْ اللَّهْ؞
أَ مَيْمَكُوانْ حَكَ، سَيْ كَنُونَوَ عُبَنْغِجِنْ سَمَ غِرْمَنْ كَيْ، حَرْ كَسَا عَكَ كَٰوُاْ مَكَ ݣُوڢُنَنْ غِدَنْسَ؞ كَيْ دَ مَنْيَنْ مُتَنٜىٰنْكَ دَ مَاتَنْكَ دَ مَاتَانْدَ كَأَجِيٜىٰ دُكَنْكُ كُكَ شَا دَغَ ثِكِنْسُ؞ كُكَ يَبِے غُمَكَنْ ظِينَارِيَ دَ نَأَظُرْڢَا دَ نَتَغُلَّ دَ نَبَڧِنْ ڧَرْڢٜىٰ دَ نَ إِتَاثٜىٰ دَ نَدُوڟٜىٰ وَطَنْدَ بَاسَجِ، كُواْ سُغَنِ، بَلّٜىٰ عَثٜىٰ سُغَانٜىٰ كُواْمٜىٰ؞ عَمَّا اللَّهْ وَنْدَ رَنْكَ دَ دُكَنْ هَنْيُواْيِنْكَ سُنَ أَ حَنُّنْسَ، شِينٜىٰ كَاڧِ غِرْمَمَاوَا؞
سَيْ مُتَنٜىٰ بِيَرْ طِنَّنْ سُكَتَاشِ، سُكَ ثِيغَبَدَ تَڢِيَ حَرْ سُكَكَيْ بِرْنِنْ لَيِشْ؞ سُكَ غَ يَدَّ مُتَنٜىٰنْ سُكٜىٰ ذَمَ أَ سَكٜىٰ، كَمَرْ مُتَنٜىٰنْ سِدُوانْ سُكٜىٰيِنْ رَايُوَرْسُ ثِكِنْ ݣُونْثِيَرْ حَنْكَلِ سُكٜىٰ كُمَيِنْ ذَمَنْسُ أَ سَكٜىٰ؞ بَسُ كُوَ رَسَ كُواْمٜىٰبَ عَدُونِيَا، سُنَ تَرٜىٰدَ أَرْزِڧِ؞ سُكَيِ ذَمَنْسُ نٜىٰسَ دَ سِدُوانْ، بَسُ كُمَيِنْ شَعَنِنْ كُواْمٜىٰ دَ كُواْوَبَ؞