عِشَايَ 47:12 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا12 كِڟَيَ دَݣَوْ عَبُواْكَنْثِنْكِ، دَ يَوَنْ سِحِرِنْكِ، وَطَنْدَ كِكَ سَابَايِ تُنْ كِنَ ڧَرَمَ؞ وَتَڧِيلَ ذَاكِ عِيَيِنْ نَصَرَا، وَتَڧِيلَ ذَاكِ عِيَ ڟُواْرَتَرْدَ جَمَعَ؞ Faic an caibideil |
مَيْ يِوُوَ وَنِ ذَيْ غَيَ مُكُ كُنٜىٰمِ شَوَرَا دَغَ بُواْكَيٜىٰ دَ مَاسُ حَطَكَيْ دَ رُوحُواْحِنْ مَتَتُّو، وَطَنْدَ سُكٜىٰ مَغَنَ كَمَرْ دُواْدُواْ دَ یَرْ مُرْيَ كَمَرْ ڟُنْڟُ؞ سُنَ ثٜىٰوَ «أَيْ، يَا كَمَاتَ مُتَنٜىٰ سُنٜىٰمِ شَوَرَا دَغَ أَلُّواْلِنْسُ، سُنٜىٰمِ رَعَيِنْ مَتَتُّو غَمٜىٰدَ رَايَيُّ!»