عِشَايَ 45:1 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا1 غَا أَبِنْدَ يَهْوٜىٰهْ يَثٜىٰ وَ سَرْكِے سَيِرُسْ، وَنْدَ يَذَاٻَا يَكُمَ نَطَ؞ «نَكَامَ حَنُّنْكَ نَدَمَ نَبَاكَ ڧَرْڢِنْ دَ ذَاكَ تَتَّاكٜىٰ أَلْعُمَّيْ، كَتُمْٻُكٜىٰ سَرَاكُنَ دَغَ مُلْكِنْسُ؞ ذَنْ كُمَ بُوطٜىٰ ڧُواْڢُواْڢِنْ بِرَنٜىٰ دُواْمِنْكَ؞ Faic an caibideil |
عَثِكِنْ شٜىٰكَرَا تَڢَرْكُواْ تَمُلْكٍ سَرْكِے سَيِرُسْ، سَرْكِنْ ڧَسَرْ ڢَٰشِيَ، سَيْ يَهْوٜىٰهْ يَثِكَ مَغَنَرْ دَ يَيِ تَبَاكِنْ أَنَّبِے إِرْمِيَ تَوُرِنْ مُواْڟَ ذُوثِيَارْ سَرْكِے سَيِرُسْ يَبَادَ عُمَرْنِ يَهُودَاوَا سُكُواْمَ؞ سَيْ سَرْكِے يَسَا عَيِ شٜىٰلَرْ عُمَرْنِنْ عَكُمَ رُبُوتَشِ غَ دُكَنْ يَنْكُنَنْ مُلْكِنْسَ؞
«وَنٜىٰنٜىٰ يَتَادَ مَيْ نَصَرَرْ نَنْ دَغَ غَبَسْ؟ وَنٜىٰنٜىٰ يَكِرَا شِ يَيِ مَسَ حِدِمَ؟ وَنٜىٰنٜىٰ يَبَا شِ نَصَرَا عَكَنْ أَلْعُمَّيْ، يَكُمَ بَاشِ نَصَرَرْ يَاڧِ عَكَنْ سَرَاكُنَ؟ تَكُواْبِنْ مَيْ نَصَرَرْ نَنْ يَسَسَّرٜىٰسُ سُنْ ذَمَ كَمَرْ ڧُورَا! كِبِيُواْيِنْسَ سُنْ وَرْوَاڟَرْ دَسُو كَمَرْ دُوسَ عَ إِسْكَ؞