عِشَايَ 43:1 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا1 عَمَّا يَنْذُ إِنْجِ يَهْوٜىٰهْ، وَنْدَ يَحَلِثّٜىٰكَ، يَا يَعْڧُوبَ، وَنْدَ يَصِڢَّتَاكَ، يَا إِسْرَٰٓءِيلَ، «كَدَ كَجِڟُواْرُواْ، غَمَا نَا ڢَنْشٜىٰكَ؞ نَكِرَاكَ دَ سُونَنْكَ، كَيْ نَوَنٜىٰ؞ Faic an caibideil |
كَمَرْ يَدَّ نَكِيَايٜىٰ يَرْجٜىٰجٜىٰنِيَرْ نَنْ، حَكَكُمَ ذَنْ كِيَايٜىٰ يَرْجٜىٰجٜىٰنِيَرْدَ نَيِ دَ ذُرِيَرْ يَعْڧُوبَ دَ بَاوَنَ دَاوُدَ؞ ذَنْ كُمَ ذَاٻِ وَنِ دَغَ ثِكِنْ ذُرِيَرْ دَاوُدَ يَيِ مُلْكٍ ذُرِيَرْ إِبْرَٰهِيمْ دَ إِسْحَٰڧَ دَ يَعْڧُوبَ؞ غَمَا ذَنْ مَيَرْ مُسُ دَ أَلْبَرْكُنْسُ، إِنْ نُونَ مُسُ جِنْڧَيْ؞»
طَيَ ثِكِنْ عُكُنْ، ذَنْ ڠُودَ دَ وُتَا، ذَنْ تَاثٜىٰسُ كَمَرْ يَدَّ عَكٜىٰيِ وَ أَظُرْڢَا، ذَنْ ڠُودَاسُ كَمَرْ يَدَّ عَكٜىٰيِ وَظِينَارِيَ؞ ذَاسُ كِرَا غَ سُونَنَ، ذَنْ كُوَ أَمْسَمُسُ؞ ذَنْثٜىٰ، ‹وَطَنَّنْ مُتَنٜىٰنَنٜىٰ؞› كُواْوَنّٜىٰنْسُ كُوَ ذَيْ أَمْسَ، ‹يَهْوٜىٰهْ اللَّهْ نَا نٜىٰ؞› »