عِشَايَ 42:6 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا6 «نِے يَهْوٜىٰهْ، نَا كِرَاكَ دُواْمِنْ إِنْ نُونَ أَدَلْثِنَ، ذَنْ رِڧٜىٰكَ دَ حَنُّ إِنْ صِڢَّتَاكَ، دُواْمِنْ كَذَمَ يَرْجٜىٰجٜىٰنِيَتَ غَ مُتَنٜىٰ، كَكُمَ ذَمَ حَصْكٜىٰ غَ أَلْعُمَّيْ، Faic an caibideil |
«وَنٜىٰنٜىٰ يَتَادَ مَيْ نَصَرَرْ نَنْ دَغَ غَبَسْ؟ وَنٜىٰنٜىٰ يَكِرَا شِ يَيِ مَسَ حِدِمَ؟ وَنٜىٰنٜىٰ يَبَا شِ نَصَرَا عَكَنْ أَلْعُمَّيْ، يَكُمَ بَاشِ نَصَرَرْ يَاڧِ عَكَنْ سَرَاكُنَ؟ تَكُواْبِنْ مَيْ نَصَرَرْ نَنْ يَسَسَّرٜىٰسُ سُنْ ذَمَ كَمَرْ ڧُورَا! كِبِيُواْيِنْسَ سُنْ وَرْوَاڟَرْ دَسُو كَمَرْ دُوسَ عَ إِسْكَ؞
اللَّهْ يَا تَادَ عِيسَىٰ عُبَنْغِجِنْمُ دَغَ مَتَتُّو تَوُرِنْ جِنِنْ يَرْجٜىٰجٜىٰنِيَرْ نَنْ تَهَرْ أَبَدَا، عِيسَىٰ وَنْدَ يَكٜىٰ مَكِيَايِنْ تُمَكِ مَيْغِرْمَ؞ إِنَ ضُواْڧُوانْ اللَّهْ مَيْ بَادَ سَلَمَ يَثِكَكُ دَ كُواْوَنٜىٰ أَبُ مَيْݣَوْ دُواْمِنْ كُيِ نُڢِنْسَ، يَكُمَ دِنْغَ عَيْكَتَ عَثِكِنْكُ أَبِنْدَ يَڢَرَنْتَ مَسَ رَيْ تَوُرِنْ عِيسَىٰ أَلْمَسِيحُ؞ طَوْكَكَ تَتَبَّتَا غَ أَلْمَسِيحُ حَرْ أَبَدَا أَبَدِنْ؞ أَمِينْ؞
سَبُواْدَ حَكَ أَلْمَسِيحُ شِينٜىٰ مَيْ ڟَيَاوَا ڟَكَانِنْ اللَّهْ دَ مُتَنٜىٰ عَثِكِنْ سَابُوَرْ يَرْجٜىٰجٜىٰنِيَرْ نَنْ، دُواْمِنْ وَطَنْدَ عَكَ كِرَاسُ سُكَرْٻِ غَادُواْ نَهَرْ أَبَدَا وَنْدَ اللَّهْ يَيِ أَلْڧَوَرِ؞ وَنَّنْ يَيِوُنٜىٰ غَمَا أَنْرِغَا أَنْيِ مُتُوَ وَدَّ تَكٜىٰ یَنْتَرْدَ مُتَنٜىٰ دَغَ ذُنُبَنْدَ سُكَيِ أَ زَامَانِنْ يَرْجٜىٰجٜىٰنِيَ تَڢَرْكُواْ؞
عَمَّا كُو ڧَبِيلَثٜىٰ وَدَّ اللَّهْ يَذَاٻَا، كُمَ ڧُنْغِيَرْ ڢِرِسْتُواْثِثٜىٰ تَ اللَّهْ بَبَّنْ سَرْكِے، أَلْعُمَّثٜىٰ مَيْ ڟَرْكِے، كُمَ جَمَعَرْ اللَّهْ تَمُسَمَّنْ دُواْمِنْ كُيِ شٜىٰلَرْ مَنْيَنْ أَلْعَمُرَنْسَ نَبَنْ مَامَاكِ نَوَنْدَ يَكِرَاكُ دَغَ ثِكِنْ دُهُ، كُكَ شِغَ ثِكِنْ حَصْكٜىٰنْسَ نَبَنْ مَامَاكِ؞