عِشَايَ 42:13 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا13 يَهْوٜىٰهْ يَا ڢِتَ كَمَرْ ڠُونِنْ يَاڧِ، كَمَرْ مَيْ عِيَ يَاڧِ، يَتَادَ نِيَّرْسَ، يَيِ كِرَرِنْ يَاڧِ يَيِ إِيهُ، يَنُونَ ڠُونِنْتَرْسَ كَنْ أَبُواْكَنْ غَابَنْسَ؞ Faic an caibideil |
غَا أَبِنْدَ يَهْوٜىٰهْ يَثٜىٰ مِنِ، «ذَنْ ذُواْ كَمَرْ ذَاكِنْ دَ بَايَ ڟُواْرُواْ، كَمَرْ ذَاكِ مَيْ رُورِ وَنْدَ يَكَشٜىٰ تُنْكِيَ؞ كُواْ تَيَيَا ڧُنْغِيَرْ مَكِيَايَ سُكَ تَارُ سُنَيِنْ إِيهُ، بَذَيْ ڢِرْغِتَ كُواْ يَدَامُبَ؞ تُواْ، حَكَنَنْ نِے يَهْوٜىٰهْ مَيْ ضُنْدُنَا ذَنْ سَوْكَ إِنْيِ يَاڧِ عَكَنْ تُدُنْ سِهِيُواْنَ إِنْ ڟَرٜىٰ تُدُنْ بِرْنِنْ؞
«كَيْ، إِرْمِيَ، سَيْكَيِ أَنَّبْثِنْ دُكَنْ وَطَنَّنْ كَلْمُواْمِ غَابَادَسُو؞ كَڢَطَا مُسُ، « ‹يَهْوٜىٰهْ ذَيْ يِ رُورِ دَغَ ثَنْ سَمَ، مُرْيَرْسَ ذَاتَ ڢِتُواْ دَغَ وُرِنْ ذَمَنْسَ مَيْ ڟَرْكِے؞ ذَيْ يِ رُورِنْ ڢُشِنْسَ عَكَنْ غَرْكٜىٰنْسَ، ذَيْ يِ إِيهُ كَمَرْ مَاسُ تَتَّاكَ یَیَنْ إِنَبِے دُواْمِنْ سُسَامِ ضُوَنْسُ؞ ذَيْ يِ إِيهُ عَكَنْ دُكَنْ مَذَوْنَنْ دُونِيَا،
سَبُواْدَ حَكَ نِے يَهْوٜىٰهْ نَثٜىٰ، ‹كُجِرَا رَانَرْ دَ ذَنْ تَاشِ إِنْيِ زَرْغِنْ أَلْعُمَّيْ؞ غَمَا نَايِ نِيَّ ذَنْ تَتَّارَ ڧَبِيلُ سُذَمَ بَبَّنْ تَارُوانْ مُلْكُواْكِ، دُواْمِنْ إِنْ ظُبَ مُسُ ڢُشِنَ مَيْ ذَاڢِ دَ دُكَنْ هَوْشِنَ؞ غَمَا كَمَرْ ڢُشِنْ مُتُمْ مَيْ كِيشِنْ ڧَوْنَ، ڢُشِنَ ذَيْ كُنُّ دَ ذَاڢِ، دُكَنْ دُونِيَا كُوَ ذَاتَ ڧُواْنٜىٰ؞› »