عِشَايَ 42:11 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا11 بَرِ هَمَادَ دَ غَرُرُوَنْتَ سُتَادَ مُرْيَ، تَرٜىٰدَ مَذَوْنَنْ ڧَوْيُكَنْ كٜىٰدَرْ! بَرِ مَذَوْنَنْ سٜىٰلَ سُيِ وَاڧَرْ ڢَضٍ ثِكِ، سُيِ إِيهُ دَغَ كَنْ مَنْيَنْ تُدَّيْ! Faic an caibideil |
عٜىٰدُوامْ، كِنَدَ يَوَنْ غِرْمَنْ كَيْ دُواْمِنْ كِنَ تُنَانِ ثٜىٰوَ كُواْوَ يَنَ ڟُواْرُوانْكِ، أَيْ، رُوطِنْ كَنْكِ كِكٜىٰيِ! كٜىٰ دَ كِكٜىٰ ظَوْنٜىٰ ثَنْ ثِكِنْ كُواْغُوانْ دُوڟٜىٰ، كُواْدَيَكٜىٰ كِنْيِ غِدَنْكِ ثَنْ كَنْ تُدُ كَمَرْ غَغَّڢَ، دُكْدَهَكَ دَغَ وُرِنْ ذَنْجٜىٰڢَرْ دَكٜىٰ ڧَسَا؞ نِے يَهْوٜىٰهْ نَا ڢَطَا؞