عِشَايَ 41:10 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا10 كَدَ ڢَا كَجِڟُواْرُواْ، غَمَا إِنَ تَرٜىٰدَكَيْ، كَدَ كَدَامُ، غَمَا نِنٜىٰ اللَّهْ نْكَ؞ ذَنْسَا كَيِ ڧَرْڢِے، إِنْكُمَ تَيْمَكٜىٰكَ، ذَنْ رِڧٜىٰكَ دَ حَنُّنْ دَامَنَ مَيْ نَصَرَا؞ Faic an caibideil |
سَعَنً رُوحٌ اللَّهْ يَيِ إِيكُواْ عَكَنْ أَمَسَيْ، شُوغَبَنْ «تَلَتِنَّنْ»، سَيْيَثٜىٰ، «يَا دَاوُدَ، مُو نَاكَ نٜىٰ، طَنْ يٜىٰسّٜىٰ مُنَ تَرٜىٰدَكَيْ! سَلَمَ دَ نَصَرَا سُنَ تَرٜىٰدَكَيْ سَلَمَ كُمَ غَ وَطَنْدَ سُكٜىٰ تَيْمَكُوانْكَ، غَمَا اللَّهْ نْكَ يَنَ تَيْمَكُوانْكَ؞» سَيْ دَاوُدَ يَكَرْٻٜىٰسُ يَسَا سُكَ ذَمَ شُوغَبَنِّنْ سُواْجُواْجِنْسَ؞
عَمَّا بَكُونٜىٰ ذَاكُيِ يَاڧِنْ بَ؞ كُو دَيْ كُيِ شِرِنْ يَاڧِنْ كَوَيْ، كُكَڢَ كَنْكُ، كُڟَيَ ثِكْ، كُغَ يَدَّ يَهْوٜىٰهْ ذَيْ يِنَصَرَا دُواْمِنْكُ؞ يَا كُو مُتَنٜىٰنْ يَهُودَ دَ عُرُوشَلِيمَ، كَدَ كُجِڟُواْرُواْ كُواْ كُڢِدَّ ذُوثِيَا، غَمَا يَهْوٜىٰهْ يَنَ تَرٜىٰدَكُو؞ غُواْبٜىٰ كُڢِتَ كُيِ يَاڧِ دَسُو!› »
طَيَ ثِكِنْ عُكُنْ، ذَنْ ڠُودَ دَ وُتَا، ذَنْ تَاثٜىٰسُ كَمَرْ يَدَّ عَكٜىٰيِ وَ أَظُرْڢَا، ذَنْ ڠُودَاسُ كَمَرْ يَدَّ عَكٜىٰيِ وَظِينَارِيَ؞ ذَاسُ كِرَا غَ سُونَنَ، ذَنْ كُوَ أَمْسَمُسُ؞ ذَنْثٜىٰ، ‹وَطَنَّنْ مُتَنٜىٰنَنٜىٰ؞› كُواْوَنّٜىٰنْسُ كُوَ ذَيْ أَمْسَ، ‹يَهْوٜىٰهْ اللَّهْ نَا نٜىٰ؞› »