عِشَايَ 40:9 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا9 كَيْ مَيْ كَٰوُاْ لَابَرِ مَيْ دَاطِے غَ سِهِيُواْنَ، سَيْ كَهَوْرَ بَبَّنْ تُدُ مَيْ ڟَيِ، كَتَادَ مُرْيَرْكَ دَ ڧَرْڢِے؞ كَيْ مَيْ كَٰوُاْ لَابَرِ مَيْ دَاطِے غَ عُرُوشَلِيمَ، كَطَغَ مُرْيَرْكَ، كَدَ كَجِڟُواْرُواْ؞ كَسَنَرْوَ غَرُضُوً يَهُودَ ثٜىٰوَ «دُوبَ! غَا اللَّهْ نْكُ!» Faic an caibideil |
أَ زَامَانِنْ دَ سَرْكِے عُزِّيَ، يَكٜىٰ مُلْكِ أَ يَهُودَ، أَنَّبِے عِشَايَ طَنْ أَمُواظْ يَڢَطِ مَغَنَرْ دَ يَهْوٜىٰهْ يَغَيَ مَسَ عَثِكِنْ رُعُيَ غَمٜىٰدَ يَهُودَ دَ عُرُوشَلِيمَ؞ يَثِيغَبَ أَ زَامَانِنْ وَطَنَّنْ سَرَاكُنَنْ يَهُودَ، وَتُواْ سَرْكِے يُواْتَمْ دَ سَرْكِے أَهَظْ دَ سَرْكِے هٜىٰزٜىٰكِيَ، كُواْوَنّٜىٰنْسُ يَغَاجِ مُلْكِ دَغَ وَنْدَ يَمُتُ؞