عِشَايَ 40:4 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا4 ذَاعَ ثِثِّكَ كُواْوَنٜىٰ ݣُورِ، ذَاعَ ݣُونْتَرْ دَ كُواْوَنٜىٰ دُوڟٜىٰ دَ كُواْوَنٜىٰ تُدُ، ذَاعَ ڠَرَ حَنْيَرْ غَرْغَدَ تَمِيڧٜىٰ، مُومُّنَنْ وُرَارٜىٰ ذَاسُ ذَمَ سُمُلْ! Faic an caibideil |
‹بَابُ كُواْمٜىٰ، بَابُ بَبَّنْ تُدُنْ دَ ذَيْ عِيَ تَرٜىٰوَ ظٜىٰرُبَّبٜىٰلْ حَنْيَ؞ ذَاعَكَوَرْ دَشِ أَعِدُوانْ ظٜىٰرُبَّبٜىٰلْ! سَعَنً ظٜىٰرُبَّبٜىٰلْ ذَيْسَا دُوڟٜىٰنْ ڧَرْشٜىٰ نَغِنِنْ غِدَنْ يَهْوٜىٰهْ يَايِنْ دَ مُتَنٜىٰ سُنَ تَادَ مُرْيَ سُنَ ثٜىٰوَ «اللَّهْ يَسَا أَلْبَرْكَ! اللَّهْ يَسَا أَلْبَرْكَ!» › »