عِشَايَ 40:2 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا2 يِمَغَنَ مَيْ ݣُونْتَرْدَ ذُوثِيَا غَ عُرُوشَلِيمَ، كَسَنَرْ مَتَ ثٜىٰوَ وَهَلَرْتَ تَڧَارٜىٰ، أَنْغَاڢَرْتَا مَتَ لَيْڢُواْڢِنْتَ؞ تَا سَامِ حُكُنْثِ دَغَ حَنُّنْ يَهْوٜىٰهْ، حُكُنْثِنْدَ يَثَنْثَنْثِ ذُنُبَنْتَ؞ Faic an caibideil |
عَمَّا عِدَنْ عَكَ بُغِ ٻَرَوُانْ حَرْ يَمُتُ بَايَنْ رَانَ تَڢِتُواْ، وَنْدَ يَبُغٜىٰ شِينٜىٰ ذَاعَ نٜىٰمِ أَلْحَكِنْ جِنِنْ ٻَرَوُاْ أَ حَنُّنْسَ؞ «ٻَرَوُانْ دَ عَكَ كَامَ شِ دَ أَبِنْدَ يَسَاتَا، دُواْلٜىٰنٜىٰ يَمَيَرْدَ ثِكَكّٜىٰنْ أَبِنْدَ عَكَ يَنْكَ مَسَ؞ عِدَنْ كُمَ بَ شِ دَ أَبِنْ مَيَرْوَ، سَيْ أَ سَيَرْ دَشِ بَاوَ أَ مَيْدَ أَبِنْدَ يَسَاتَا؞