عِشَايَ 39:6 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا6 ‹لَلَّيْ ݣُونَكِے سُنَ ذُوَا عِنْدَ ذَاعَ ݣُوشِ دُكْ أَبِنْدَ يَكٜىٰ ثِكِنْ غِدَنْكَ دَ دُكَنْ أَبُبُوَنْ دَ كَاكَنِّنْكَ سُكَيِ أَجِيَ حَرْ ذُوَا يَوْ؞ ذَاعَݣُوشٜىٰسُ دُكَ ذُوَا بَابِيلَ؞ بَابُ أَبِنْدَ ذَاعَ بَرِ؞ نِے يَهْوٜىٰهْ نَا ڢَطَا؞ Faic an caibideil |
عُبَنْغِجِ كُوَ يَبَا سَرْكِے نٜىٰبُكَدْنٜىٰزَّرْ نَ بَابِيلَ نَصَرَا عَكَنْ سَرْكِے يٜىٰهُواْيَكِمْ نَ يَهُودَ؞ سَرْكِے نٜىٰبُكَدْنٜىٰزَّرْ كُوَ يَݣُوشٜىٰ وَطَنْسُ كَايَ دَغَ ثِكِنْ غِدَنْ اللَّهْ أَ عُرُوشَلِيمَ؞ كَايَنَّنْ يَكَٰوُاْسُ أَغِدَنْ اللَّهْنْسَ عَڧَسَرْ شِنَرْ، يَأَجِيٜىٰسُ أَطَاكِنْ أَجِيَ نَ اللَّهْ نْسَ؞