عِشَايَ 33:3 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا3 دَجِنْ بَبَّرْ مُرْيَرْكَ، ڧَبِيلُ سُكَ غُدُ، دَ كَنُونَ إِيكُوانْكَ، أَلْعُمَّيْ سُكَ وَڟٜىٰ؞ Faic an caibideil |
«كَيْ، إِرْمِيَ، سَيْكَيِ أَنَّبْثِنْ دُكَنْ وَطَنَّنْ كَلْمُواْمِ غَابَادَسُو؞ كَڢَطَا مُسُ، « ‹يَهْوٜىٰهْ ذَيْ يِ رُورِ دَغَ ثَنْ سَمَ، مُرْيَرْسَ ذَاتَ ڢِتُواْ دَغَ وُرِنْ ذَمَنْسَ مَيْ ڟَرْكِے؞ ذَيْ يِ رُورِنْ ڢُشِنْسَ عَكَنْ غَرْكٜىٰنْسَ، ذَيْ يِ إِيهُ كَمَرْ مَاسُ تَتَّاكَ یَیَنْ إِنَبِے دُواْمِنْ سُسَامِ ضُوَنْسُ؞ ذَيْ يِ إِيهُ عَكَنْ دُكَنْ مَذَوْنَنْ دُونِيَا،