عِشَايَ 32:7 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا7 مَثُوثِ كُوَ هَنْيُواْيِنْ ثُوتَرْسَ مُوغَيٜىٰ نٜىٰ، يَكَنْ ڧِرْڧِرُواْ مُوغَيٜىٰنْ دَبَرُ دُواْمِنْ يَثُوثِ مَتَلَوْتَ دَ كَلْمُواْمِنْ ڧَضْيَا، كُواْ دَمَا كُوكَنْ مَيْ بُڧَاتَ غَسْكِيَ نٜىٰ؞ Faic an caibideil |
سَيْ وَطَنْسُ مُتَنٜىٰ سُكَثٜىٰ وَجُونَ «كُذُواْ مُيِ ڧُلّٜىٰ ڧُلّٜىٰ عَكَنْ إِرْمِيَ! أَيْ، كُواْيَرْوَرْ مُوسَٰى بَذَاتَ ٻَثٜىٰ دَغَ ڢِرِسْتُواْثِے بَ، كُواْ شَوَرَا دَغَ وُرِنْ مَاسُ حِكِمَ، كُواْ مَغَنَرْ يَهْوٜىٰهْ دَغَ وُرِنْ أَنَّبَاوَا؞ كُذُواْ مُرُشٜىٰشِ دَ هَرْشٜىٰ، كَدَ مُكُلَ دَ أَبِنْدَ يَكٜىٰ ڢَطَا؞»