عِشَايَ 32:11 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا11 كُيِ ضَوَرْ جِكِے دُواْمِنْ ڟُواْرُواْ، كُو مَاتَا مَاسُ ذَمَنْ جِنْ دَاطِے، كُجِجِّغُ، كُو دَ كُكٜىٰيِنْ ذَمَنْكُ أَ سَكٜىٰ! كُتُوٻٜىٰ كَايَنْكُ، كُطَوْرَ رِيغُنَنْ نُونَ بَڧِ ثِكِ عَݣُونْݣُوسُواْ؞ Faic an caibideil |
يِ إِيهُ، يَا كُو مُتَنٜىٰنْ هٜىٰشْبُوانْ، غَمَا أَنْهَلَّكَ بِرْنِنْ أَيْ! يِكُوكَا، يَا كُو مَتَنْ رَبَّهْ، كُسَا كَايَنْ نُونَ بَڧِنْ ثِكِ، كُيِ مَكُواْكِ؞ كُيِ غُدُ، كُنَ كَيْ دَ كَٰوُاْوَ ثِكِنْ كَتَنْغَرْ بِرْنِ؞ غَمَا غُنْكِنْكُ مُواْلٜىٰكْ ذَاعَ كَيْ شِ بَوْتَا أَوَتَ ڧَسَا، دُكْ دَ ڢِرِسْتُواْثِنْسَ دَ شُوغَبَنِّنْ أَدِّينِنْسَ؞