عِشَايَ 30:1 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا1 إِنْجِ يَهْوٜىٰهْ، «كَيْتُوانْكُ، یَیَنَ مَاسُ تَيَرْوَ! كُو مَاسُ عَيْكَتَ نُڢِ، عَمَّا نُڢِنْ دَ بَنَوَبَ، كُنَ طَوْرَ يَرْجٜىٰجٜىٰنِيَ بَاتَرٜىٰدَ نُڢِينَبَ، تَهَكَ كُنَ تَعَيْكَتَ ذُنُوبِ عَكَنْ ذُنُوبِ؞ Faic an caibideil |
كَيْتُواْ! كُنَ غَنْغَرَوَ ذُوَا مَصَرْ دُواْمِنْ نٜىٰمَنْ تَيْمَكُواْ، كُنَ دُواْغَضَ غَ دَوَكِ، كُنَ دُواْغَضَ غَ يَوَنْ كٜىٰكُنَنْ دُواْكِنْ يَاڧِ، كُنَ دُواْغَضَ غَ ڧَرْڢِنْ مَاسُ هَوَنْ دُواْكِ، عَمَّا بَكُ دُواْغَضَ غَ مَيْ ڟَرْكِے نَ إِسْرَٰٓءِيلَ، كُواْ كُنٜىٰمِ شَوَرَا دَغَ وُرِنْ يَهْوٜىٰهْ بَ!
مَيْ يِوُوَ وَنِ ذَيْ غَيَ مُكُ كُنٜىٰمِ شَوَرَا دَغَ بُواْكَيٜىٰ دَ مَاسُ حَطَكَيْ دَ رُوحُواْحِنْ مَتَتُّو، وَطَنْدَ سُكٜىٰ مَغَنَ كَمَرْ دُواْدُواْ دَ یَرْ مُرْيَ كَمَرْ ڟُنْڟُ؞ سُنَ ثٜىٰوَ «أَيْ، يَا كَمَاتَ مُتَنٜىٰ سُنٜىٰمِ شَوَرَا دَغَ أَلُّواْلِنْسُ، سُنٜىٰمِ رَعَيِنْ مَتَتُّو غَمٜىٰدَ رَايَيُّ!»