عِشَايَ 3:11 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا11 ڢَطَا وَمُوغَيٜىٰ بَاسُدَ سَعَ، غَمَا مُوغُنْ أَبِنْدَ حَنُّوَنْسُ سُكَيِ، شِے ذَاعَيِ مُسُ؞ Faic an caibideil |
عَݣُونَكِنْنَنْ، بَذَاعَ سَاكٜىٰ سَامُنْ جَرِرِ وَنْدَ ذَيْ رَايُ نَیَنْ ݣُونَكِے كَوَيْبَ، كُواْ أَ سَامِ ڟُواْهُوانْ دَ بَيْ ثِكَ شٜىٰكَرُنْسَبَ؞ غَمَا وَنْدَ يَمُتُ يَنَدَ شٜىٰكَرَا طَرِے، ذَاعَ ثٜىٰ دَشِ مَتَاشِينٜىٰ، وَنْدَ كُمَ يَمُتُ بَيْ كَيْ شٜىٰكَرَا طَرِے بَ، ذَاعَ ثٜىٰ دَشِ لَعَنَنّٜىٰ نٜىٰ؞
عِدَنْ نَاثٜىٰ وَمُوغُنْ مُتُمْ، ‹يَا كَيْ مُوغُنْ مُتُمْ، لَلَّيْ ذَاكَ مُتُ،› كَيْ كُوَ بَكَيِ مَغَنَ دُواْمِنْ كَڢَطَكَرْ دَ مُوغُنْ مُتُمِنَّنْ دُواْمِنْ يَجُويُواْ يَبَرْ مُوغُوَرْ حَنْيَرْسَبَ، مُوغُنْ مُتُمِنَّنْ ذَيْ مُتُ عَثِكِنْ مُغُنْتَارْسَ، عَمَّا ذَنْ نٜىٰمِ أَلْحَكِنْ جِنِنْسَ دَغَ حَنُّنْكَ؞