عِشَايَ 28:2 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا2 غَاشِ، يَهْوٜىٰهْ يَنَدَ وَنِ، وَنِ مَيْ إِيكُواْ مَيْ ڧَرْڢِے، مَيْيِ ٻَرْنَ كَمَرْ إِسْكَ مَيْ ڧَنْڧَرَ، كَمَرْ بَبَّرْ إِسْكَ مَيْ هَلَّكَرْوَ، كَمَرْ بَبَّنْ ضُوً سَمَ، كَمَرْ أَمْبَلِيَ مَيْ شَاڢٜىٰ ڧَسَا؞ Faic an caibideil |
بَايَنْ ڟَوُانْ لُواْكَثِ بَݣَويْ سَوْ سِتِّنْ دَ بِيُ، ذَاعَ كَوَرْدَ وَنْدَ عَكَ كٜىٰٻٜىٰ كُمَ بَذَيْ ضَغٜىٰ دَ كُواْمٜىٰبَ؞ سُواْجُواْجِنْ شُوغَبَنَّنْ دَ ذَيْذُواْ ذَاسُ هَلَّكَ بِرْنِ دَ وُرِے مَيْ ڟَرْكِے؞ عَمَّا ڧَرْشٜىٰنْ بِرْنِنْ ذَيْذُواْ كَمَرْ أَمْبَلِيَرْ ضُوَ؞ أَنْ شِرْيَ ذَاعَيِ يَاڧٜىٰ يَاڧٜىٰ دَ هَلَّكَرْوَ حَرْ ڧَرْشٜىٰنْ؞