عِشَايَ 26:17 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا17 يَا يَهْوٜىٰهْ، سَبُواْدَ عَذَابَرْ نَنْ دَغَ وُرِنْكَ، مُكَ كَسَنْثٜىٰ كَمَرْ مَثٜىٰ مَيْ نَڧُدَ، وَدَّ تَكٜىٰ كُوكَا دَ ثِظُوانْ بَاكِ، لُواْكَثِنْ حَيْڢُوَ؞ Faic an caibideil |
غَمَا نَاجِ كُوكَا كَمَرْ نَمَثٜىٰنْ دَتَكٜىٰ ثِكِنْ ذَاڢِنْ نَڧُدَ، نَجِ نِيشِ كَمَرْ نَمَثٜىٰ أَ لُواْكَثِنْ حَيْڢُوَرْتَ تَڢَارِ؞ نَجِ كُوكَنْ ذُوثِيَاتَ عُرُوشَلِيمَ تَنَ نُمْڢَشِ دَݣَرْ، تَنَ تَادَ حَنُّوَنْتَ سَمَ تَنَ إِيهُ تَنَثٜىٰوَ «كَيْتُواْنَ! إِنَ سُومَ أَغَبَنْ مَاسُ كِسَنْ كَيْ!»