عِشَايَ 26:14 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا14 يَنْذُ سُنْ مُتُ، بَاسُ دَ رَيْ كُمَ، مَتَتُّو نٜىٰ سُو، بَذَاسُ سَاكٜىٰ تَاشِبَ؞ غَمَا كَا حُكُنْتَسُ، كَكَوَرْ دَسُو، كَسَا بَاوَنْدَ يَكٜىٰ تُنَاوَا دَسُو؞ Faic an caibideil |
مَيْ يِوُوَ وَنِ ذَيْ غَيَ مُكُ كُنٜىٰمِ شَوَرَا دَغَ بُواْكَيٜىٰ دَ مَاسُ حَطَكَيْ دَ رُوحُواْحِنْ مَتَتُّو، وَطَنْدَ سُكٜىٰ مَغَنَ كَمَرْ دُواْدُواْ دَ یَرْ مُرْيَ كَمَرْ ڟُنْڟُ؞ سُنَ ثٜىٰوَ «أَيْ، يَا كَمَاتَ مُتَنٜىٰ سُنٜىٰمِ شَوَرَا دَغَ أَلُّواْلِنْسُ، سُنٜىٰمِ رَعَيِنْ مَتَتُّو غَمٜىٰدَ رَايَيُّ!»