عِشَايَ 26:10 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا10 كُواْ دَ أَنُّونَ وَ مُوغُ أَلْحٜىٰرِ، بَايَ كُواْيُوانْ يِنْ أَدَلْثِے؞ كُواْ عَڧَسَا مَيْ أَدَلْثِے، يَكَنْيِ تَعَيْكَتَ مُغُنْتَا، بَايَ كُوَ غَنِنْ دَرَجَرْ يَهْوٜىٰهْ؞ Faic an caibideil |
إِنْجِ يَهْوٜىٰهْ مَيْ ضُنْدُنَا، اللَّهْ نَ إِسْرَٰٓءِيلَ «نَنْ غَبَ، ذَاعَ سَاكٜىٰيِنْ أَمْڢَانِ دَ كَلْمُواْمِنَّنْ عَڧَسَرْ يَهُودَ دَ ثِكِنْ غَرُرُوَنْتَ، سَعَدَّ نَمَيَرْ مُسُ دَ أَلْبَرْكُنْسُ؞ « ‹بَرِ يَهْوٜىٰهْ يَسَا مَكَ أَلْبَرْكَ، يَا كَيْ وُرِنْ ذَمَنْ أَدَلْثِے، يَا كَيْ تُدُ مَيْ ڟَرْكِے!›